Rozbiłam kopułę czaszki o filozoficzny kamień,
siedem kręgów w korpusie gorsetu kiedy się wynurzam
z mgielnej podświadomości. Lawinę strachu wchłania nicość,
bo abstrakcja wypatroszona z logiki nie ma ciała

Na cito chcę prostować kręgosłup w strefie odrętwienia.
Windą Einsteina mknę w czasoprzestrzeń, w życiorys amnezji
nie przemilczane fiat lux - ta kabała życia i śmierci.
Alfa i Omega. Śmierć jest bramą którą przechodzimy

ze świata materialnego prosto w byt niematerialny,
i dlatego śmierci nie ma bo kiedy ja jestem to jej
jeszcze nie ma a gdy ona nadejdzie to mnie już nie ma.
Mors ultima ratio, który świadczy, że wszystko ma swój kres.

Samotna
09.02.2017 r.