Słońce chyliło się ku zachodowi. W okolicznych domach zapalono światła. Półmrok powoli wpełzał do stajni. 
Konie wracały niechętnie z pastwiska. Ociągając się, jeszcze skubały trawę. Stado popędziło w końcu za czarnym wałachem, kierując się ku wejściu do stajni. Rozległ się głuchy tętent kopyt po betonowej podłodze, tak jakby dobosz uderzał pałeczkami w bęben. 
Ija, ija - dobiegło z końca stajni. To dwa brązowe konie, podobne do siebie jak dwie krople wody - nie były zadowolone ze swego towarzystwa... Zakłębiło się znienacka. Antagoniści się pogryźli. 
   Stajenny otwierał boksy, wpuszczając zwierzęta po kolei do środka. 
- Maryla, gdzie jesteś? 
- Chcę zapędzić Derka do boksu. 
Łagodnym ruchem ręki lekko dotknęła zadu brązowego konia. W półmroku stajni, w której wirowały kłęby kurzu, konie były nie do odróżnienia. Dał się słyszeć głuchy trzask. Żona stajennego krzyknęła i upadła na podłogę. Przetoczyła się dwa metry dalej, aby uniknąć stratowania przez rozzłoszczonego konia. Był to niestety nie ukochany Derek a niegrzeczny i agresywny Lampi, wzięty na przechowanie. 
   - Maryla, co się stało? 
   - Kopnął mnie - zaszlochała żona stajennego. 
Wówczas gospodarz silną ręką złapał Lampiego za kantar, wciągnął do boksu, zaryglował bramkę i pomógł wstać zranionej żonie. Potem zaprowadził ją do pokoju obok, gdzie obejrzał zranioną nogę. Wyglądała okropnie. 
   - Zadzwonię na pogotowie. Nie wiadomo czy noga nie jest złamana - powiedział. 
   - Nie wiem. Okropnie mnie boli i jest bardzo spuchnięta - szlochała. 
Pogotowie przyjechało po kilkunastu minutach i zabrało ją do szpitala. 

cdn.

Jerzy

05. 11. 2016