w tych pejzażach nic ukryć się nie da
wszędzie oczy otwarte na oścież
może gdybym wtopiła się w zieleń
przed chłodem szelest by ostrzegł

smukłe jodły by grały na igłach
brzóz żywica chwytałaby dźwięki
gil czerwony wygwizdałby refren
naszej wspólnej zielonej piosenki

a ja w sukni z liściastej korony
wytańczyłabym wiosnę na łąkach
ważki pszczoły i inne skrzydlate
wirowałyby w promieniach słońca

lecz nie dziś jeszcze może za chwilę
krople deszczu odpłyną z chmurami
kwiaty płatki wychylą ku niebu
ścieląc dywan pełnymi barwami

©Tamara Rzuchowska
04.05.2017 r.

foto net.